Leegte is een van de belangrijkste begrippen als het gaat om verlichting, de natuurlijke staat, de great perfection of the nature of mind: zo maar een greep uit de begrippen die door Dzogchen leraren gegeven worden aan wat we van nature zijn. De visie is zo diep en geworteld in eeuwenoude wijsheid, dat het best moeilijk is deze heden ten dage uit te dragen in onze cultuur zodanig dat het past bij ons leven dat nu eenmaal anders is dan de levens ruim 2.000 jaar geleden en past bij de inrichting van ons leven. Toch is de wezenlijkheid van waar de visie over gaat, namelijk dat wij in feite niet bestaan zoals wij onszelf denken maar ‘geboren zijn in een rivier’ actueler dan ooit.

Voor mij is het besef dat we gemaakt zijn van Leegte, Liefde en Licht alleen maar groeiende. Het is voor mij onmogelijk nog te denken dat er iets anders bestaat dan dat. Alles wat wij dénken over onszelf, is een replica van onze geschiedenis. Een beeld, een plaatje. Is dat erg? Ja en nee. Nee, omdat wanneer je de moed hebt dit te zien, je thuiskomt bij wie je bent en dat is gelukzaliger dan wat ook maar. Ja, omdat je uit bepaalde vastigheden valt die je zo voor waar had aangehouden en je moet durven om tegen de stroom in te gaan.

Het startpunt van het bouwen van een vast beeld is onze eigen geest. Daar worden de plaatjes gecreëerd en daarmee het ongeluk. Daar kunnen we leren deze plaatjes niet meer op te zetten en de doorgang vinden naar Oorspronkelijkheid.

Komend najaar start ik met wekelijkse meditaties waarin onthechten, doorzien en landen de centrale thema’s zijn. Om stap voor stap los te komen van je opgebouwde identiteit en te landen in de oneindige straling van jeZelf.