De herinnering om te gaan mediteren, vraagt om een gebaar van onze kant. We moeten een stap maken vanuit de mentaliteit van ons ‘ik’. Deze wending vraagt om inspanning, hoewel het uiteindelijk een inspanning is die zichzelf opheft.

Maar om een begin te maken, moeten we uit de mallemolen stappen, onszelf verzamelen en iets anders doen dan wat de logica van onze ‘ik-kramp’ kan bedenken. Het is realistisch om ervan uit te gaan dat deze inspanning altijd nodig blijft. We moeten op dit punt geen verlossingsgedachten hebben.

Het is aan ons om het schip te keren, onze houding elke keer opnieuw om te draaien en ons naar Zijn te wenden.

– Hans Knibbe, handboek Zijnsoriëntatie 2010