We lopen rond in een plattegrond. De plattegrond van onze psyche. De plattegrond van de psyche is beperkt. De wegen zijn beperkt, want gebaseerd op de beperkingen van onze geschiedenis en ons ‘ik’. Bovendien zoeken we in deze plattegrond ons leven lang naar wat we ooit hebben moeten missen. We willen de leegte vullen die in ons huist. Daar zijn we, reflexmatig en onbewust, de hele tijd mee bezig. Dat is geen fout of ramp, dat is hoe de psyche functioneert. Maar het maakt ons vaak niet gelukkig. We blijven zitten met een leeg gevoel, hoe hard we ook proberen de leegte te vullen. Dat komt omdat we de leegte van onze geschiedenis, niet meer kúnnen vullen. De ramp is al gebeurd.

Maar wat we wel kunnen, is uitzoomen. Onze geest leren kennen voorbij de psyche, voorbij de plattegrond. En vanuit daar schouwen, zien dat de psyche een construct is dat we zelf keer op keer optuigen. Landen in de leegte die daar is, en onszelf ‘gewonnen’ geven.

Als je de psyche kunt zien als construct, dan rust je voorbij je psyche. In een andere ‘dimensie’ van je geest, al klinkt dat wellicht wat abstract. Iedereen kan dat. Want je geest ís al zo ruim.

Met de juiste instructies en begeleiding, is deze andere ‘dimensie’ van je geest al snel ervaarbaar. Hier tref je een gelukzaligheid, helderheid en gegeven verbinding die voorbij gaat aan alles. Je komt thuis voorbij je plattegrond, je komt thuis bij wie je in wezen bent en bij hoe het met je gaat. En of jezelf nu treft in extatisch geluk of intens verdriet, dat is eigenlijk niet eens meer zo belangrijk. Omdat je thuis bent. En dat thuis is oneindig zacht en liefdevol. Naar álles.