De wereld waarin we ons dagelijks bevinden (de relatieve werkelijkheid) is niet hoe het werkelijk is, maar is wel de werkelijkheid waarin wij ons dagelijks bevinden, met elkaar leven en communiceren. Dé werkelijkheid (de absolute werkelijkheid) is normaal gesproken buiten ons zicht, maar dienen we te includeren in ons zicht om duurzaam gelukkig te zijn. In dit zicht werd ik gisteren opnieuw geïntroduceerd door mijn leraar.
Dé werkelijkheid is altijd stralend. Oneindig grenzeloos en van een onmetelijke diepte. Niets van hoe wij het met ons menselijk oog waarnemen en structureren, bestaat hier, helemaal niets.
Maar openen we onze ogen, dan creëren we een werkelijkheid. Wij allemaal. Ontkennen dat we dit doen en dat dit er is, maakt ons bestaan minimalistisch. Niet zien dat het niet dé werkelijkheid is, maakt ons ongelukkig en uithuizig. We missen iets, maar weten niet wat.
Zijnsoriëntatie is het pad van verlichting en verwarring. Van het herkennen van de absolute werkelijkheid en het leven in de relatieve werkelijkheid. Dit laatste door je -zo veel als je kunt- de absolute werkelijkheid te herinneren en je te realiseren dat wat je ziet, relatief is.
En dan kun je gelukkig leven. Thuis in beide werelden. Verlicht én verward. En dat is onze situatie.
******